Cudowny obraz Matki Bożej Bocheńskiej – kopia obrazu jasnogórskiej Czarnej Madonny – powstał prawdopodobnie na przełomie XV i XVI w. Namalowany został na płótnie naciągniętym na modrzewiową deskę o wymiarach 90 x 75 cm. Pierwszym – znanym z imienia i nazwiska – właścicielem wizerunku miał być mieszczanin z Wieliczki Krzysztof Bąkowski. Po doznaniu nadzwyczajnej łaski ocalenia życia i majątku podczas wielkiego pożaru miasta, człowiek ten uznał się za niegodnego posiadania obrazu. Przekazał Maryjny wizerunek do kościoła w Wieliczce, a kiedy tamtejsi kapłani nie spełnili jego prośby umieszczenia wizerunku w ołtarzu, odebrał go i zawiózł do kościoła oo. Dominikanów w Bochni. Działo się to najprawdopodobniej pomiędzy rokiem 1604 a 1620. Dominikanie otoczyli obraz wielką czcią i wkrótce zasłynął on wieloma łaskami. 15 maja 1632 r., 28 lipca 1637 r. i 15 maja 1638 r. na Maryjnym wizerunku pojawiały się krwawe łzy. Po tym cudzie Bochnia stała się jednym z najsłynniejszych miejsc odpustowych w Polsce. /nbspW 1778 r., po kasacie klasztoru dominikanów, cudowny obraz przeniesiono do bocheńskiej fary – kościoła św. Mikołaja – jednej z najpiękniejszych świątyń obecnej Diecezji Tarnowskiej.